John 10 (BIB)
1 Праўду, праўду кажу вам: хто не дзьвярыма уваходзіць у кашару авечую, а пералазіць дзе-небудзь, той злодзей і грабежнік, 2 а хто ўваходзіць дзьвярыма, той пастух авечкам: 3 яму брамнік адчыняе, і авечкі слухаюцца голасу ягонага, і ён кліча авечкі свае па імёнах і выводзіць іх; 4 і калі выведзе свае авечкі, ідзе перад імі, а авечкі за ім ідуць, бо ведаюць голас ягоны; 5 а за чужым ня ідуць, а ўцякаюць ад яго, бо ня ведаюць чужога голасу. 6 Гэтую прытчу сказаў ім Ісус. Але яны не зразумелі, што такое Ён казаў ім. 7 І вось, зноў Ісус сказаў ім: праўду, праўду кажу вам, што Я дзьверы авечкам. 8 Усе, хто колькі іх ні прыходзіла перада Мною, - зладзеі і грабежнікі; але авечкі не паслухаліся іх; 9 Я - дзьверы: хто ўвойдзе Мною, той уратуецца, і ўвойдзе і выйдзе, і пашу знойдзе. 10 Злодзей прыходзіць толькі дзеля таго, каб украсьці, забіць і загубіць; Я прыйшоў дзеля таго, каб мелі жыцьцё і мелі ўдосталь. 11 Я - Пастыр Добры: Пастыр Добры аддае жыцьцё сваё за авечкі; 12 а найміт, ня пастыр, якому авечкі не свае, бачыць, як воўк падыходзіць, і пакідае авечкі і ўцякае, і воўк рабуе авечкі і разганяе іх; 13 а найміт ўцякае, бо найміт і ня дбае пра авечкі. 14 Я - Пастыр Добры, і ведаю Маіх, і Мае ведаюць Мяне: 15 як Айцец ведае Мяне, так і Я ведаю Айца, і жыцьцё Маё кладу за авечкі. 16 Ёсьць у Мяне і іншыя авечкі, якія ня з гэтай кашары, і тых трэба мне прывесьці: і яны пачуюць голас Мой, і будзе адзін статак і адзін Пастыр. 17 За тое любіць Мяне Айцец, што Я аддаю жыцьцё Маё, каб зноў прыняць яго; 18 ніхто не адбірае яго ў Мяне, а Я Сам аддаю яго: мбю ўладу аддаць яго і ўладу мбю зноў прыняць яго; такі наказ атрымаў Я ад Айца Майго. 19 Ад гэтых словаў зноў узьнікла паміж Юдэямі нязгода. 20 Многія зь іх казалі: Ён апантаны дэманам і шалее; чаго слухаеце Яго? 21 Другія казалі: гэта словы не апантанага дэманам; ці ж можа дэман адмыкаць вочы сьляпым? 22 А настала тады ў Ерусаліме сьвята абнаўленьня, і была зіма. 23 І хадзіў Ісус у храме, у прытворы Саламонавым. 24 Тут Юдэі абступілі Яго і казалі Яму: ці доўга Табе трымаць нас у няпэўнасьці? Калі Ты Хрыстос, скажы нам шчыра. 25 Ісус адказваў ім: Я сказаў вам, і ня верыце; дзеі, якія твару Я ў імя Айца Майго, яны сьведчаць пра Мяне; 26 але вы ня верыце, бо вы не з авечак Маіх, як Я сказаў вам; 27 авечкі Мае слухаюцца голасу Майго, і Я ведаю іх, і яны ідуць за Мною, 28 і Я даю ім жыцьцё вечнае, і не загінуць вавек, і ніхто ня вырве іх з рукі Мае; 29 Айцец Мой, Які даў Мне іх, найбольшы за ўсіх, і ніхто ня можа адабраць іх з рукі Айца Майго: 30 Я і Айцец - адно. 31 Тут зноў Юдэі схапілі камяні, каб пабіць Яго. 32 Ісус адказваў ім: многа добрых учынкаў паказаў Я вам ад Айца Майго; за які зь іх вы хочаце пабіць Мяне камянямі? 33 Юдэі сказалі Яму ў адказ: не за добры ўчынак хочам пабіць камянямі Цябе, а за блюзьнерства і за тое, што Ты, чалавек, робіш Сябе Богам. 34 Ісус адказваў ім: ці ж не напісана ў законе вашым: «Я сказаў: вы багі»? 35 Калі Ён назваў багамі тых, каму было слова Божае, і ня можа парушыцца Пісаньне, - 36 ці Таму, Каго Айцец асьвяціў і паслаў у сьвет, вы кажаце «блюзьнерыш», бо Я сказаў: Я Сын Божы? 37 калі Я не твару дзеяў Айца Майго, ня верце Мне; 38 а калі твару, дык калі ня верыце Мне, верце ўчынкам Маім, каб даведацца і паверыць, што Айцец ува Мне і Я ў Ім. 39 Тады зноў намышлялі схапіць Яго, але Ён ухіліўся ад рук іхніх, 40 і пайшоў зноў за Ярдан, на тое месца, дзе раней хрысьціў Ян, і застаўся там. 41 Многія прыйшлі да Яго і казалі, што Ян ня ўчыніў ніякага цуду; але ўсё, што сказаў Ян пра Яго, была праўда. 42 І многія там уверавалі ў Яго.