Acts 4 (BNTABOOT)
1 1. Калі яны гаварылі да народу, сталі перад імі сьвятары, і начальнікі варты сьвятыні, і садукеі, 2 2. узлаваныя, што яны навучаюць народ і прапаведуюць у Ісусе ўваскрасеньне з мёртвых. 3 3. І ўсклалі на іх рукі, і аддалі іх у вастрог да заўтра, бо быў ужо вечар. 4 4. А многія з тых, якія чулі слова, паверылі; і быў лік такіх мужоў каля пяці тысячаў. 5 5. А назаўтра сталася, што сабраліся ў Ерусаліме начальнікі іхнія, і старшыні, і кніжнікі, 6 6. і Анна першасьвятар, і Каяфа, і Ян, і Аляксандар, і ўсе, хто быў з роду першасьвятарскага, 7 7. і, паставіўшы іх пасярод, пыталіся: «Якою моцаю ці якім імем вы ўчынілі гэта?» 8 8. Тады Пётар, напоўніўшыся Духам Сьвятым, сказаў да іх: «Начальнікі народу і старшыні Ізраілю! 9 9. Калі нас сёньня дапытваюць за дабрадзейства нядужаму чалавеку, кім ён аздароўлены, 10 10. няхай будзе вядома ўсім вам і ўсяму народу Ізраіля, што ў імя Ісуса Хрыста з Назарэту, Якога вы ўкрыжавалі, Якога Бог уваскрасіў з мёртвых, праз Яго ён стаіць перад вамі здаровы. 11 11. Ён — Камень, пагарджаны вамі, будаўнічымі, Які стаўся галавою вугла, 12 12. і ні ў кім іншым няма збаўленьня, бо няма іншага імя пад небам, дадзенага людзям, у якім мусілі мы быць збаўленыя». 13 13. А ўбачыўшы адвагу Пятра і Яна і спасьцярогшы, што яны людзі някніжныя і простыя, зьдзіўляліся; пазналі ж іх, што яны былі з Ісусам. 14 14. Бачачы ж аздароўленага чалавека, які стаяў з імі, не маглі нічога запярэчыць. 15 15. Загадаўшы ж ім выйсьці з сынэдрыёну, радзіліся між сабою, 16 16. кажучы: «Што мы зробім з гэтымі людзьмі? Бо, праўда, вялікі знак, які стаўся праз іх, яўны для ўсіх, хто жыве ў Ерусаліме, і мы ня можам адмовіць гэта. 17 17. Але, каб больш не разыходзілася гэта ў народзе, пагрозамі забаронім ім, каб ужо не гаварылі ў імя гэтае нікому з людзей». 18 18. І, паклікаўшы іх, загадалі ім зусім не гаварыць і не навучаць у імя Ісуса. 19 19. А Пётар і Ян, адказваючы ім, сказалі: «Судзіце, ці справядліва перад Богам слухаць вас больш, чым Бога? 20 20. Бо мы ня можам не гаварыць пра тое, што бачылі і чулі». 21 21. Яны ж, пагражаючы, вызвалілі іх, не знаходзячы, як пакараць іх, дзеля народу, бо ўсе славілі Бога за тое, што сталася. 22 22. Бо больш за сорак гадоў было таму чалавеку, з якім стаўся знак аздараўленьня. 23 23. Калі ж іх вызвалілі, яны прыйшлі да сваіх і паведамілі ўсё, што ім сказалі першасьвятары і старшыні. 24 24. А яны, пачуўшы, аднадушна паднялі голас да Бога і сказалі: «Уладару! Ты — Бог, Які ўчыніў неба, і зямлю, і мора, і ўсё, што ў іх. 25 25. Праз вусны Давіда, слугі Твайго, Ты сказаў: “Чаму бунтуюцца пагане і народы задумваюць марнае? 26 26. Паўсталі валадары зямлі, і князі сабраліся разам супраць Госпада і супраць Хрыста Ягонага”. 27 27. Бо праўдзіва сабраліся супраць Сьвятога Сына Твайго Ісуса, Якога Ты памазаў, Ірад і Понці Пілат з паганамі і народам Ізраіля, 28 28. каб учыніць усё, што рука Твая і рада Твая прадвызначылі, каб сталася. 29 29. І цяпер, Госпадзе, зірні на пагрозы іхнія, і дай слугам Тваім з усёю адвагаю гаварыць слова Тваё, 30 30. а Ты працягні руку Тваю на аздараўленьне, і каб рабіліся знакі і цуды праз імя Сьвятога Сына Твайго Ісуса». 31 31. І, як памаліліся, захісталася месца, дзе яны былі сабраўшыся, і ўсе былі напоўненыя Духам Сьвятым, і гаварылі слова Божае з адвагаю. 32 32. А ў мноства тых, якія паверылі, было адно сэрца і адна душа, і ніхто нічога з маёмасьці сваёй не называў сваім, але ўсё ў іх было супольнае. 33 33. І з вялікай сілай апосталы давалі сьведчаньне ўваскрасеньня Госпада Ісуса, і ласка вялікая была на ўсіх іх. 34 34. Бо не было сярод іх нікога, хто меў нястачу, бо ўсе, хто меў палі ці дамы, продаючы іх, прыносілі цану праданага 35 35. і клалі ля ног апосталаў; а кожнаму давалася тое, якую хто меў патрэбу. 36 36. А Ёсія, названы апосталамі Барнабам, што значыць Сын пацяшэньня, лявіт, родам з Кіпру, 37 37. які меў сваё поле, прадаўшы яго, прынёс грошы і паклаў ля ног апосталаў.