Jeremiah 31 (CCB)
1 Nagpadayon ang GINOO sa pag-ingon, “Nianang panahona, mahimo akong Dios sa tanang pamilya sa Israel, ug sila mahimong akong katawhan. 2 Ako, ang GINOO, nagaingon nga atimanon ko ang mga tawo nga nakalingkawas sa kamatayon samtang maglakaw sila sa kamingawan. Mobalik ako sa paghatag ug kapahulayan sa Israel.” 3 Kaniadto, nagpakita ang GINOO sa mga Israelinhon ug miingon, “Gihigugma ko gayod kamo sa walay kataposan nga gugma. Sa akong kaayo, gipaduol ko kamo kanako. 4 Pabarogon ko kamo pag-usab, O katawhan sa Israel nga sama sa putli nga babaye. Gamiton ninyo pag-usab ang inyong mga tamborin ug mosayaw sa kalipay. 5 Mananom kamo pag-usab ug mga ubas sa mga bukid sa Samaria, ug magpulos sa bunga niini. 6 Moabot ang higayon nga ang mga tigbantay sa siyudad mosinggit gikan sa mga kabungtoran sa Efraim, ‘Dali kamo, motungas kita sa Jerusalem sa pagsimba sa GINOO nga atong Dios.’ ” 7 Miingon pa gayod ang GINOO, “Pag-awit kamo ug panghugyaw sa kalipay alang sa Israel, ang nagauna sa tanang nasod. Ipadayag ang inyong mga pagdayeg ug moingon, ‘O GINOO, luwasa ang imong katawhan, ang nahibiling buhi sa mga Israelinhon.’ 8 Pamati! Dad-on ko sila pagbalik gikan sa yuta sa amihan ug tigomon gikan sa labing halayo nga bahin sa kalibotan. Uban kanila mao ang mga buta ug mga bakol, ingon man ang mga mabdos ug ang mga hapit nang manganak. Usa ka dakong panon ang mobalik dinhi. 9 Dad-on ko sila pagbalik nga nagahilak ug nagaampo. Dad-on ko sila sa kasapaan ug moagi sila sa maayong dalan diin dili sila mapandol. Kay ako ang amahan sa Israel, ug si Efraim ang akong kamagulangang anak. 10 “O mga nasod, paminawa ninyo ang isulti sa GINOO, ug ibalita kini sa mga isla: Gipatibulaag ko ang mga Israelinhon, apan tigomon ko sila, ug bantayan sama sa gibuhat sa magbalantay sa mga karnero. 11 Luwason ko ang mga kaliwat ni Jacob gikan sa kamot sa mga tawong mas gamhanan pa kay kanila. 12 Moadto sila sa Bukid sa Zion ug manghugyaw sa kalipay. Maglipay sila tungod sa akong kaayo kanila—sa abunda nga trigo, bino, lana, ug mga kahayopan. Mahisama sila sa tanaman nga kanunayng gibisbisan, ug dili na sila maguol pag-usab. 13 Ang ilang mga putli nga babaye ug mga batan-ong lalaki, apil ang mga tigulang, mosayaw sa kalipay. Pulihan ko ug kalipay ang ilang paghilak. Dasigon ko sila ug lipayon sa ilang kasubo. 14 Busgon ko ang mga pari sa kaabundansya sa lamiang mga pagkaon. Tagbawon ko ang akong katawhan sa mga maayong butang. Ako, ang GINOO, ang nagaingon niini.” 15 Nagpadayon pa gayod sa pag-ingon ang GINOO, “Madungog ang paghilak ug pagminatay sa lungsod sa Rama. Nagahilak si Raquel tungod sa iyang mga anak. Nagabakho siya ug wala gayoy makahupay sa iyang kasubo kay nangamatay ang iyang kabataan.” 16 Mao kini ang giingon sa GINOO, “Ayaw na paghilak kay gantihan ko ikaw sa imong mga binuhatan. Mobalik ang imong mga anak gikan sa yuta sa mga kaaway. 17 Busa may paglaom pa alang sa imong kaugmaon. Kay mobalik ang imong mga anak sa ilang kaugalingong yuta. Ako, ang GINOO, ang nagaingon niini.” 18 Nadungog ko gayod ang mga pagbakho sa mga taga-Efraim. Miingon sila, “O Ginoo, sama kami sa nating baka nga wala mamanso. Gidisiplina mo kami ug nakakat-on kami. Ipasig-uli kami diha kanimo kay ikaw ang GINOO nga among Dios. 19 Mibiya kami kanimo, apan naghinulsol kami. Sa dihang nakaamgo kami sa among sala, nakapanghinuktok kami sa kasubo. Naulaw kaayo kami sa among gipanghimo niadtong mga batan-on pa kami.” 20 Mitubag ang GINOO, “Kamong katawhan sa Efraim pinalangga ko nga mga anak. Nalipay ako kaninyo. Bisan ug nagsige akog sulti batok kaninyo, nagahunahuna gihapon ako kaninyo. Gimingaw ako ug nalooy gayod kaninyo. 21 “Pagbutang kamog mga ilhanan o mga ugsok nga mogiya kaninyo diha sa dalan. Timan-i ninyo pag-ayo ang inyong giagian kay mao kini ang dalan nga inyong pagaagian sa inyong pagbalik. O katawhan sa Israel nga sama sa putli nga babaye, balik na kamo sa inyong mga lungsod. 22 Hangtod kanus-a kamong maglatagaw, O mga anak ko nga nahisalaag? Maghimo akog kabag-ohan sa kalibotan—ang babaye mao nay manalipod sa lalaki.” 23 Miingon ang GINOO nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Kon mapabalik ko na sa ilang yuta ang katawhan sa Juda moingon na usab sila, ‘Hinaut nga panalanginan sa GINOO ang balaan nga bukid sa Jerusalem, diin siya nagapuyo.’ 24 Magpuyo ang mga tawo sa Juda ug sa mga lungsod niini, apil ang mag-uuma ug ang mga bakero. 25 Kay dasigon ko ang nagmagul-anon ug tagbawon ko ang nangaluya tungod sa kagutom. Busa moingon ang mga tawo, 26 ‘Sa akong pagmata gibati ko nga nakaayo kanako ang akong pagkatulog.’ ” 27 Nagpadayon sa pagsulti ang GINOO, “Moabot ang higayon nga padaghanon ko gayod ang katawhan sa Israel ug Juda ug ang ilang kahayopan. 28 Kaniadto gilaglag, giguba, ug gipukan ko sila. Apan karon sigurohon ko nga mapabarog sila, ug lig-onon ko sila. Ako, ang GINOO, ang nagaingon niini. 29 Nianang higayona ang mga tawo dili na moingon, ‘Mikaon ug aslom nga ubas ang mga ginikanan, ug ang mga anak ang gingilohan.’ 30 Tungod kay ang tawo nga mikaon ug aslom nga ubas, mao lang ang mangilohan. Ang tawo lang nga nakasala mao ang mamatay.” 31 Nagpadayon pa gayod sa pag-ingon ang GINOO, “Moabot ang adlaw nga maghimo akog bag-ong kasabotan sa mga taga-Israel ug mga taga-Juda, 32 ug dili kini sama niadtong unang kasabotan nga akong gihimo sa ilang mga katigulangan sa dihang gigiyahan ko sila pagawas gikan sa Ehipto. Gipakawalay-bili nila ang maong kasabotan bisan ug nahisama ako sa usa ka bana ngadto kanila. Ako, ang GINOO, ang nagaingon niini.” 33 Midugang pag-ingon ang GINOO, “Ang bag-ong kasabotan nga akong himuon sa mga taga-Israel sa umaabot nga mga adlaw mao kini: Ibutang ko ang akong mga sugo sa ilang hunahuna, ug isulat ko kini sa ilang kasingkasing. Mahimo nila akong Dios, ug sila mahimong akong katawhan. 34 Dili na kinahanglan nga tudloan pa nila ang ilang katagilungsod o igsoon nga moila sa GINOO tungod kay silang tanan moila kanako—gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon. Kay pasayloon ko sila sa ilang mga kalapasan, ug dili ko na hinumdoman ang ilang mga sala. Ako, ang GINOO, ang nagaingon niini.” 35 Unya miingon ang GINOO, “Ako ang nagmando sa adlaw nga mohatag ug kahayag inigkaadlaw, ug sa bulan ug sa mga bitoon nga mohatag ug kahayag sa panahon sa kagabhion. Ug ako ang nagakutaw sa dagat aron modahunog ang mga balod. GINOO nga Makagagahom ang akong ngalan. 36 Samtang anaa pa ang langit ug ang kalibotan, magpabilin usab nga usa ka nasod ang Israel. 37 Maingon nga dili masukod ang langit ug dili matugkad ang pundasyon sa kalibotan, dili ko usab isalikway sa hangtod ang tanang kaliwat ni Israel tungod sa daotan nilang mga binuhatan. Ako, ang GINOO, ang nagaingon niini.” 38 Nagpadayon sa pag-ingon ang GINOO, “Moabot ang adlaw nga ang siyudad sa Jerusalem tukoron pag-usab alang kanako gikan sa Tore ni Hananel paingon sa pultahan nga gitawag ug Eskina. 39 Gikan nianang mga lugara, magpadayon kini ngadto sa bungtod sa Gareb dayong liko sa Goa. 40 Ang tibuok lugut nga labayanan sa mga patayng lawas ug sa mga abo sa mga halad—apil ang tanang kaumahan sa lugut sa Kidron sa sidlakan, hangtod sa pultahan nga ginaagian sa mga kabayo didto sa amihan—igahin alang kanako. Dili na gayod malaglag o mapukan pag-usab kini nga siyudad.”